Otwieramy wystawę 𝘼𝙣𝙩𝙧𝙤𝙥𝙤𝙘𝙚𝙣 w ZODIAKU Warszawskim Pawilonie Architektury.
Wydarzenia weekendu otwarcia:
- 23 września (piątek), godz. 18.00 – wernisaż wystawy. Premierowo zobaczycie mozaikę przykładów, które ilustrują kontekst współczesnych wyzwań wobec katastrofy klimatu i umożliwiają ich zrozumienie.
Architekturę postrzegamy nie tylko jako efekt globalnych i lokalnych zmian, ale też jako narzędzie kształtujące relacje człowieka z przyrodą. Prezentujemy współczesne i historyczne projekty, realizacje i technologie, które wpływają na środowisko życia wszystkich gatunków i bytów.
W przyszłość architektury i jej rolę w każdej z kategorii pułapu ekologicznego zaglądamy poprzez instalacje zaproszonych projektantów i projektantek. Szukali oni sposobów takiego projektowania i funkcjonowania architektury, które nie tylko nie szkodziłyby planecie, lecz także miałyby potencjał regenerujący dla środowiska. Te przykłady udowadniają, że lepsza architektura jest możliwa.
- 24 września (sobota), godz. 16.00 – oprowadzanie kuratorskie
Podczas premierowego oprowadzania kuratorskiego po wystawie 𝘼𝙣𝙩𝙧𝙤𝙥𝙤𝙘𝙚𝙣 skupimy się na przykładach dających nadzieję, że architektura może nie szkodzić planecie i naprawiać środowisko. Przykłady architektury regeneratywnej oraz instalacje wykonane przez zaproszonych projektantów i projektantki, zostaną omówione przez kuratorów wystawy w kontekście współczesnej roli i znaczenia architektury. W koncepcje struktury wystawy, ideę ekonomii obwarzanka autorstwa Kate Raworth wprowadzą kuratorzy: Kacper Kępiński i Adrian Krężlik.
- 25 września (niedziela), godz. 17.00 – premiera utworu „Bioróżnorodność” Dobrawy Czocher i spotkanie z Kasprem Jakubowskim, autorem instalacji „Re-natura”
𝘼𝙣𝙩𝙧𝙤𝙥𝙤𝙘𝙚𝙣 to era człowieka, zmian antropogenicznego pochodzenia, które skutkują katastrofalnym ociepleniem klimatu. Nazwa wystawy niesie w sobie ambiwalencję – jest jednocześnie narcystyczna (mówi o sile wpływu człowieka) i krytyczna wobec stanu współczesnego świata.
Chcemy jednak, by osoby odwiedzające wystawę, nie odchodziły z poczuciem beznadziei. Wciąż możemy zatrzymać lub ograniczyć dalszą degradację naszego wspólnego domu. Struktura ekspozycji opiera się na diagramie ekonomii obwarzanka – kompasu na XXI wiek. Granice obwarzanka wyznaczają podstawa społeczna i pułap ekologiczny.
Pierwsza określa minimalne warunki mieszkaniowe, zdrowotne, prawo do równości czy nauki, które gwarantują godne życie. Drugi pułap wyznacza planetarne granice w obszarach krajobrazu, bioróżnorodności, wody, klimatu, przekształcania gruntów i zanieczyszczeń, których przekroczenie pociąga za sobą nieodwracalne szkody dla przyrody (niektóre z nich są zresztą już niebezpiecznie naciągnięte).
Pomiędzy tymi dwiema granicami może się znaleźć bezpieczna i sprawiedliwa przestrzeń dla ludzkości. I to w niej widzimy pole do działania architektury.
Organizatorzy: