Warsztaty „Wianki dla Wisły” przeznaczone są dla osób w każdym wieku.
- Zapisy: Wypełnij formularz
- Lokalizacja: Przystań Warszawa (Bulwar Flotylli Pińskiej 1)
Nie plwaj do wody, bo sam się napijesz.
Nasza relacja z Wisłą rzadko opierała się na wzajemności. W literaturze – królowa, opiekunka, matka. A w rzeczywistości – zanieczyszczona, schorowana sługa. Czerpiemy z niej wodę energię, ochłodę, a odwdzięczamy się zrzucaniem ścieków, czy nakładaniem betonowego gorsetu w postaci regulacji koryta. Czy tak powinno się traktować kogoś, kto nam tyle daje?
Wianek jest gestem w stronę Wisły, ukłonem dla jej podmiotowości. Jest to mały prezent dla żywej istoty, która zasługuje na szacunek. Upleciony z rozsady roślin wodnych, korzystnych dla jej ekosystemu, to nie tylko symbol, ale także praktyczna pomoc. To obustronny rytuał bliskości. Dla nas – celebracja obecności, dla Wisły – recreatio – szansa na odnowę.
Podczas warsztatów porozmawiamy o bioróżnorodności doliny Wisły w Warszawie i poznamy florę jej brzegów.
Wspólnie stworzymy wianek dla Wisły, który zawiśnie w Zodiaku na wystawie Architektki. Każdy z uczestników wykona również swój wianek, który zabierze ze sobą i będzie jego prezentem dla Wisły.
Zespół „Wisła” Biura Planowania Rozwoju Warszawy
Zespół Wisła projektował zagospodarowanie doliny Wisły w aglomeracji warszawskiej na obszarze ok. 170 km, od ujścia Wilgi do ujścia Bzury. Planistki stworzyły m.in. projekty Warszawskiego Zespołu Wypoczynku Nadwodnego „Świder-Bis”, Wielofunkcyjnych Ośrodków Wypoczynkowo-Rozrywkowych, naturalnych kąpielisk, klubów wodnych, tras turystycznych i rowerowych. Tworzyły koncepcje wpisane w pejzaż nadrzeczny we współpracy z hydrotechnikami, przyrodnikami, ornitologami, komunikantami i in.
Barbara Sancewicz
Studentka IV roku na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, członkini Stowarzyszenia Akademickiego WAPW, w którym organizuje wykłady i dyskusje w ramach cyklu „O Architekturze”. Absolwentka szkoły muzycznej, pasjonuje ją kompozycja jako łącznik różnych dziedzin sztuki. Zgłębia podobieństwa między architekturą i muzyką. W projektowaniu inspirują ją zagadnienia antropologii i psychologii – interesuje ją, jak uwzględniać ludzkie potrzeby i kontekst kulturowy w kształtowaniu przestrzeni.
Małgorzata Kuciewicz
Wspólnie z Simone De Iacobisem prowadzi studio CENTRALA, tworzące projekty pod hasłem Amplifikacja natury, oparte na badaniach relacji pomiędzy architekturą i procesami przyrodniczymi. Architektura jest dla nich procesem, a grawitacja, cyrkulacja wody, zjawiska atmosferyczne czy astronomiczne – jej budulcem. W architekturze –łączącej intymną, ludzką skalę ze skalą planety – widzą narzędzie, które pomaga dostroić się do rytmu otaczającego nas świata. Współpracują z Charkowską Szkołą Architektury.
Wydarzenie towarzyszy wystawie Architektki.